Infektions– und Hungerkultur
Εγχειρίδιο σε γερμανική γλώσσα, Επιστημονικές Εκδόσεις Παρισιάνου ΑΕ, Αθήνα 2025, 114 σ.
Συγγραφέας Ιωάννης Στ. Παπαδόπουλος,
τ. Αναπλ. Καθηγητής Ιατρικής ΕΚΠΑ
Εισαγωγικό σημείωμα:
Το βιβλίο του τ. Αν. Καθηγητή Ιατρικής του ΕΚΠΑ κ. Ιωάννη Στ. Παπαδόπουλου, Κουλτούρα λοιμώξεων και πείνας, σε γερμανική γλώσσα, θίγει ένα σημαντικό πρόβλημα των καιρών μας και μάλιστα σε συνάρτηση με το πολιτιστικό επίπεδο μιας γεωγραφικής περιοχής. Αποδίδει τους καρπούς μιας πολύχρονης έρευνας και μας προβληματίζει για τη σχέση αυτών των δύο μεγεθών που εξετάζει. Είθε η σοβαρότητα της έρευνας και τα πορίσματα που εξάγονται να ωθήσουν όλους μας σε ανάλογες
πρωτοβουλίες και δράσεις. Σχετικό άρθρο του συγγραφέα στα ελληνικά για την Υποσαχάριο Περιοχή (Αφρική νότια της Σαχάρας) , είχε δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα μας πριν τρία χρόνια.
Α. Μ. Σταυρόπουλος
Κουλτούρα λοιμώξεων και πείνας
Μερικές περιοχές της γης είναι προδιατεθειμένες να βρίσκονται στις πρώτες (αρνητικές) θέσεις διεθνών στατιστικών, οι οποίες περιγράφουν κοινωνικές καταστάσεις και καταστάσεις υγείας του πληθυσμού. Αυτές οι περιοχές είναι η Αφρική νότια της Σαχάρας, η Νοτιοανατολική Ασία, οι Ινδίες, η Κίνα (λιγότερο) και περιοχές της Νότιας Αμερικής.
Η περιοχή, η οποία έχει τα σοβαρότερα και μεγαλύτερης διάρκειας προβλήματα, είναι η Αφρική, Νότια της Σαχάρας. Οι άλλες περιοχές είναι βελτιώσιμες κάτω από προϋποθέσεις. Αυτή η γεωγραφική ονομασία έχει εξελιχθεί σε συνώνυμο της πείνας, της εξαθλίωσης, των λοιμώξεων σε εκατομμύρια περιπτώσεων και εγκληματικών πολέμων. Οι βιασμοί είναι τόσο συχνοί, ώστε θεωρούνται τραυματισμοί πολέμου. Βελτίωση δεν είναι ορατή και η πρόγνωση έχει τάση επιδείνωσης.
Το κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των περιοχών είναι η μακρά, απάνθρωπη, και εκμεταλλευτική αποικιοκρατία από ευρωπαϊκές χώρες μέχρι λίγα χρόνια πριν, με μαζικές παρεμβολές, ακόμα και στρατιωτικά, στην εκλογή κυβερνήσεων και με μη οικειοθελή παροχή ανεξαρτησίας χωρίς καμία προετοιμασία. Ο Εduardo Galeano αναφέρει σαρκαστικά στο εξαιρετικό βιβλίο του «Μια σχεδόν παγκόσμια ιστορία» (σε ελληνική μετάφραση, εκδόσεις Πάπυρος, Αθήνα 2009) την κουλτούρα των αποικιοκρατών την οποία άφησαν πίσω τους. Στην Τανζανία η Αγγλία άφησε 2 μηχανικούς και 12 ιατρούς, η Ισπανία στην δυτική Σαχάρα έναν ιατρό, έναν δικηγόρο και έναν επιχειρηματία, η Πορτογαλία στην Μοζαμβίκη 99% αναλφάβητους, κανέναν επιστήμονα και κανένα Πανεπιστήμιο. Οι υποδομές αυτών αλλά και άλλων αφρικανικών χωρών είναι καταστροφική, η ωριμότητα αυτοδιοίκησης και η εκλογή δημοκρατικών κυβερνήσεων υπονομεύεται σκόπιμα.
Κουλτούρα είναι μία έννοια η οποία, λανθασμένα πιστεύεται ότι έχει πάντα θετικό πρόσημο. Αλλά κουλτούρα είναι μία διφορούμενη έννοια. Κουλτούρα είναι η μουσική, το θέατρο, η φιλολογία αλλά επίσης και η γενοκτονία, η καταστροφή του περιβάλλοντος, η διαφθορά και τα βασανιστήρια. Η μακροχρόνια επανάληψη εκατομμυρίων λοιμώξεων με νεκρούς νότια της Σαχάρας, κυρίως HIV/AIDS, Φυματίωση, Ελονοσία καθώς και η χρόνια πείνα και υποσιτισμός σε αυτές τις περιοχές, εξελίχθηκαν σε μία κουλτούρα λοιμώξεων και πείνας και ώθησαν τις βιομηχανικές χώρες προς μία κουλτούρα ανοχής αυτών των καταστάσεων, διότι κουλτούρα είναι και αυτό που ανέχεσαι.
[Κείμενο του συγγραφέα από το οπισθόφυλλο του βιβλίου,
σε ελληνική μετάφραση του ιδίου]
