ΔΙΑΠΟΙΜΑΝΣH

Η επισταμένη θεώρηση της Μεγάλης Εβδομάδος ως περιόδου κορυφώσεως της πυκνής προσφοράς και μαζικής συμμετοχής στα γεγονότα της πανανθρώπινης λυτρώσεως επιτρέπει την περιγραφή της λατρευτικής αρχιτεκτονικής και υποβοηθεί την συνειδητή σύμπραξη και βίωση των πιστών. ’λλωστε, η Ορθόδοξη Εκκλησία απευθύνει παγίως πρόσκληση προς συμμετοχή στην πνευματική θέα και μέθεξη και όχι πρόσκληση για απλή θέα και τέρψη των οφθαλμών από το, θεαματικό και ασματικό , φολκλορικό περίβλημα των προς μέθεξη γεγονότων. Καλεί συμμετόχους στη λύτρωση και όχι θεατές δρωμένων. Θεατές εκ των ένδον και όχι θεατές εκ των έξω προβλέπει το τελετουργικό.

Από πολύ μικρό παιδί, είχα την μεγάλη ευλογία να βρεθώ μέσα στην εκκλησία και να γνωρίσω, όσο είναι δυνατόν, τον τεράστιο λειτουργικό πλούτο της. Η συμμετοχή μου εναλλασσόταν μεταξύ αναλογίου και ιερού, στις εκκλησίες του Μαρουσιού, της Παναγίας, του αγ. Ελευθερίου, της Νερατζιώτισσας και τα καλοκαίρια στους ναούς αγ. Κωνσταντίνου και Ελένης Ν. Μάκρης και αγίας Μαρίνας. Με συγκίνηση θυμάμαι τους ιερείς που μας περιέβαλαν με πολλή αγάπη, π. Ιεζεκιήλ Καλαϊτζή, π. Ιωάννη Γαλιώνη, π. Κωνσταντίνο Δούση, π. Σαράντη Σαράντο, π. Ιωάννη Κοντό, π. Αθανάσιο Χαμακιώτη, π. Καλλίνικο Λασκαρίδη, π. Σπυρίδωνα Αντωνόπουλο και άλλους. Όπως και τον αείμνηστο πατέρα μου Σωτήριο, που κοντά του έμαθα μερικά από τα μυστικά της ψαλτικής τέχνης.

Ένα αφιέρωμα καρδιάς στους προγόνους του αποτελεί το νέο βιβλίο του αγαπητού φίλου και συναδέλφου Ηλία Λιαμή. Περιέχει γλυκές ιστορίες που αναφέρονται στους πικρούς καιρούς του ξεριζωμού από την αγία γη της μάνας μας Μικρασίας. Κάθε μικρή ιστορία (που μπορεί να διαβαστεί ανάμεσα σε δύο σταθμούς μετρό) κρύβει αληθινά γεγονότα που συμπλέκονται με την νοσταλγία.

Διάλεξη με θέμα: Κοινοβιακή/κοινοκτημονική ζωή:
η νοσταλγία μιας μακραίωνης κοινωνικής πραγματικότητας
μέσω θρησκειών και ιδεολογιών

18η Πανελλήνια Ημερίδα Ιστορίας της Ιατρικής, με τίτλο: “Από την
ιατρική των πρωτογόνων στην ιατρική της τεχνητής νοημοσύνης”,

Το ξεκίνημα της κοινής ζωής ενός ζευγαριού θεωρείται μια ευτυχισμένη περίοδος γι’ αυτό και ονομάζεται μήνας του μέλιτος. Το ξεκίνημα όμως αυτό θεωρείται και είναι και μια δύσκολη περίοδος καθώς το ζευγάρι καλείται να προσαρμοστεί σε μια νέα κατάσταση, να αναπτύξει κώδικες επικοινωνίας και λήψης αποφάσεων και να δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα. Το γεγονός αυτό δυσχεραίνεται και από την πραγματικότητα που θέλει τους συζύγους να μπαίνουν στο γάμο απροετοίμαστοι, αγνοώντας πράγματα τόσο για τον εαυτό τους όσο και για το σύντροφό τους.

Την Παρασκευή 21 Μαρτίου πραγματοποιήθηκε στη Σχολή Μαθητείας Υποψηφίων Κληρικών της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών (Σ.Μ.Υ.Κ. ) Ημερίδα με θέμα «Η ιερατική κλίση ως πρόκληση και ευλογία», η οποία είναι η πρώτη που διοργανώνεται από πλευράς της Σχολής και εντάσσεται μέσα σε μία σειρά εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται κατά την Εβδομάδα των Ιερατικών Κλήσεων, όπως έχει καθιερωθεί και με σχετική Εγκύκλιο από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

25 Μαρτίου, η ΔΙΑΠΟΙΜΑΝΣΗ γιορτάζει 11 χρόνια αδιάκοπης παρουσίας στον χώρο της Ποιμαντικής. Από την πρώτη μας ανάρτηση έως σήμερα, έχουμε συγκεντρώσει πάνω από 1200 αναρτήσεις που περιέχουν άρθρα, βιβλία, ερευνητικές εργασίες, ποιμαντικές εφαρμογές καθώς επίσης και ενημέρωση για  ποιμαντικά δρώμενα και άλλα.

«Αισθάνομαι την αρρώστια μου* ως αγάπη του Χριστού. Δεν προσεύχομαι να με κάνει ο Θεός καλά. Προσεύχομαι να με κάνει ο Θεός καλό. Είμαι βέβαιος ότι ο Θεός ξέρει ότι πονάω. Προσεύχομαι, όμως, για την ψυχή μου, να μου συγχωρέσει τα παραπτώματά μου.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας μας μετά πολλῆς χαρᾶς ἐπικοινωνεῖ μαζί σας, γιά νά σᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι σήμερα, Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, προβάλλεται, ὅλως ἰδιαιτέρως, ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός πρός στηριγμόν τῶν πιστῶν, καθώς καί τό σπουδαῖο θέμα τῶν Ἱερατικῶν Κλήσεων, τό ὁποῖο ὅπως γνωρίζετε ἔχει μεγάλη σημασία γιά τήν ζωή καί τήν πορεία τῆς Ἐκκλησίας.
Κατά τήν παροῦσα Κυριακή ὑψώνεται ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός τοῦ Χριστοῦ καί καλούμεθα νά τόν προσκυνήσουμε. Νά ἐκφράσουμε δηλαδή τήν ἀγάπη, τήν πίστη, καί τήν εὐχαριστία μας πρός τόν Κύριο, ὁ Ὁποῖος θυσιάσθηκε γιά τήν σωτηρία μας.