ΔΙΑΠΟΙΜΑΝΣΗ

Ἄν ὁ θανατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος καί ἡ μνήμη δικαίου συνοδεύεται ἀπό ἐγκώμια (Παρμ. 10,7), πόσο μᾶλλον τήν μνήμη τῆς ἁγίας τῶν ἁγίων, διά τῆς ὁποίας ἐπέρχεται ὅλος ὁ ἁγιασμός στούς ἁγίους, δηλ. τήν μνήμη τῆς ἀειπάρθενης καί Θεομήτορος, πρέπει νά τήν ἐπιτελοῦμε μέ τίς μεγαλύτερες εὐφημίες;

Ἐκ Συ­νο­δι­κῆς Ἀ­πο­φά­σε­ως, λη­φθε­ί­σης ἐν τῇ Συ­νε­δρί­ᾳ τῆς Διαρ­κοῦς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς 7ης μη­νός Μα­ΐ­ου ἐ.ἔ., ἀ­να­κοι­νοῦ­μεν ὑμῖν ὅ­τι πραγ­μα­το­ποι­η­θή­σε­ται, με­ρί­μνῃ τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Συ­νό­δου τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τῆς Ἑλ­λά­δος καί τῆς Εἰ­δι­κῆς Συ­νο­δι­κῆς Ἐ­πι­τρο­πῆς Θεί­ας καί Πο­λι­τι­κῆς Οἰ­κο­νο­μί­ας καί Οἰ­κο­λο­γί­ας, ἐν συ­νερ­γα­σί­ᾳ με­τά τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως Θεσ­σα­λι­ώ­τι­δος καί Φα­να­ρι­ο­φερ­σά­λων, Δι­ε­πι­στη­μο­νι­κόν Πε­ρι­βαλ­λον­τι­κόν Συ­νέ­δριον, μέ θέ­μα: «”Ἐ­πί τάς π(λ)η­γάς τῶν ὑ­δά­των.­.­.” μέ προ­σα­να­το­λι­σμό τήν βι­ω­σι­μό­τη­τα καί τήν ἀ­ει­φο­ρί­α τοῦ θεσ­σα­λι­κοῦ κάμ­που».

Η Αποστολική Ιερά Μητρόπολις Κορίνθου αγγέλλει μετά της κατ̉ άνθρωπον θλίψεως εις το Χριστεπώνυμον απορφανισθέν πλήρωμα αυτής την προς Κύριον εκδημίαν του αειμνήστου Πατρός και Ποιμενάρχου ημών  Μητροπολίτου Κορίνθου, Σικυώνος, Ζεμενού, Ταρσού και Πολυφέγγους κυρού ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Δ’ (κατά κόσμον Δημητρίου Γ. Μαντάλου), όστις εποίμανε αυτήν θεοφιλώς και θεαρέστως από τον Νοέμβριον του 2006 έως της σήμερον.

Ο Συνεργάτης του Κέντρου μας «Ποιμαντικών Ερευνών, Μελετών και Εφαρμογών», Δρ. Θεολογίας, κ. Τριαντάφυλλος Κ. Μπολτέτσος, ολοκληρώνοντας την αντίστοιχη έρευνά του στο χώρο της Ιστορίας της Ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, προχώρησε στη δημοσίευση μικρής περίληψης της εργασίας του

Ο λόγος τονίζει τη μοναδικότητα της Παρθένου Μαρίας ως κεντρικού σημείου του σωτηριολογικού σχεδίου. Δεν είναι μόνο μητέρα του Χριστού, αλλά συνεργός στην αποκατάσταση της δημιουργίας, με αρετή που τη θέτει πάνω από όλα τα κτίσματα. Η συμμετοχή της στα Πάθη και η θεϊκή της ενότητα την καθιστούν πρότυπο αγιότητας και μεσιτεύτρια για την ανθρωπότητα. Το κείμενο καταλήγει ότι η πλήρης δόξα της υπερβαίνει κάθε ανθρώπινη κατανόηση, αξίζοντας αιώνια υμνωδία.