Αγιογραφία του ιδίου του ποιητή
ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΟΡΦΥΡΙΟ
Τροπάρια δὲ θὰ σοῦ συντάξω – δὲ γνωρίζω
νεοφανῆ ἅγιέ μου Πορφύριε καυσοκαλυβίτη·
μὰ θὰ σοῦ ἁγιογραφήσω ἐκεῖνο τὸ τραγούδι
ποὺ φύτρωνε στὴ ρίζα τῆςκαρδιᾶς σου
καὶ χρωμάτιζε τὸν κόσμο μὲ τὸ φῶς
τοῦ νεογέννητου πρωϊνοῦ
καὶ μὲ τὴ μολπὴ τῆς ἀθωότητας.
Ἤσουν ἀλήθεια ποιητὴς Γέροντά μου
γιατ’ ἤσουν ἀλήθεια Ἅγιος.
Καὶ σ’ ἄκουσα κάποιες φορὲς νὰ τραγουδᾶς
σὲ «ξένον ἄκουσμα»
ἐκεῖνο τὸν ὕμνο τῆς Ἀγάπης
ποὺ δὲ γνωρίζει μέτρο
οὔτε φυλὲς κι’ ἐπιδερμίδες
κι’ οὐδὲ ὀρθοδοξίες∙
μονάχα – ὡς ὁ Παλαιὸς τῶν ἡμερῶν –
ἀνοίγει διάπλατα τὶς θύρες νὰ ὑποδεχθεῖ
καὶ νὰ ξενίσει
τὸ ἅγιο πρόσωπο τοῦ ἀνθρώπου…
Αὐτό τὸ τραγούδι σου θέλω ν’ ἁγιογραφήσω
γιὰ τὰ ἐγγόνια μου
ἅγιε ποιητὴ τῶν Καλλισίων!
Στάθης Γιαννῆς, Ἰανουάριος 2014
