ΔΙΑΠΟΙΜΑΝΣH

(Επίγραμμα σε πλάκα ρολογιού ως ευχή και προτροπή)

Στέφανου Χρ. Κουμαρόπουλου

Δρ. Θεολογίας

Αγάπη για «εαυτούς και αλλήλους»

Κάθε νέα χρονιά βάζουμε στόχους και προγράμματα. Ας κάνουμε μία προσπάθεια στη νέα χρονιά μαζί με την φροντίδα της σωματικής μας υγείας να δώσουμε προτεραιότητα στον πνευματικό εαυτό μας. Αν θέλουμε με τη χάρη του Θεού να πετύχουμε το στόχο αυτό πρέπει να γίνουμε οι καλύτεροι φίλοι του εαυτού μας. Ο Κύριος μας δίδαξε να αγαπάμε τους άλλους όπως τον εαυτό μας (Ματθ. 19, 19). Θεωρούσε αυτονόητο το δεύτερο. Οφείλουμε και μπορούμε να αγαπούμε την ύπαρξή μας, που είναι δώρο Θεού, και να  επιδιώκουμε τα «καλά και συμφέροντά» της, χωρίς να φτάνουμε στην αποθέωση του εγώ μας και να υστερούμε στην αγάπη των άλλων.

Χρειαζόμαστε απαραιτήτως τον προσωπικό μας χρόνο. Χρόνο για να κατεβάσουμε τους ιλιγγιώδεις ρυθμούς της ζωής και να αφουγκραστούμε τόσο την ψυχή όσο και το σώμα μας. Η προσευχή, η επαφή με την φύση, το διάβασμα, η άσκηση, τα ταξίδια και οι διακοπές είναι απαραίτητα. Εξίσου σημαντικός είναι και ο χρόνος με την οικογένεια και τους φίλους. Η επαφή με την τέχνη ομορφαίνει τη ζωή μας όπως η επίσκεψη μουσείων και η παρακολούθηση συναυλιών, ταινιών, θεατρικών παραστάσεων κ.α. Η υγιής ψυχαγωγία, είναι ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να ισορροπήσει και να αποκτήσει αντοχές μέσα σε έναν κόσμο αγχώδη που κινδυνεύουμε να χάσουμε «την ψυχή» μας.

Είναι καιρός να απαλλάξουμε την ύπαρξή μας από τις νοσηρές ενοχές. Οι ενοχές που μας συντρίβουν και συχνά μας οδηγούν στην απόγνωση δεν είναι εκ Θεού. Όπως μας έχουν διδάξει οι Άγιοι μας, όπως ο Ιωσήφ ο Ησυχαστής, η πιο μεγάλη αμαρτία είναι η απελπισία. Η μετάνοια έχει δυναμισμό, αγάπη για τη ζωή και είναι μία δυναμική διαδικασία αγώνα. Αν στο πλαίσιο της αγάπης επιβάλλεται  να είμαστε επιεικείς με τους άλλους, το ίδιο και αρκετές φορές οφείλουμε να κάνουμε και με τον εαυτό μας. Ιδίως σε περιόδους που έχουμε αποτυχίες ή περνάμε κρίσεις, θλίψεις ή ματαιώσεις. Να θυμόμαστε ότι ο καθένας μας πάρα τις ελλείψεις και τα ελαττώματά μας, είμαστε εικόνες Θεού και μοναδικές υπάρξεις.

Ζητάμε βοήθεια και αφηνόμαστε

Είμαστε άνθρωποι ευάλωτοι, έχουμε όρια και περιορισμένες δυνάμεις. Να ζητάμε βοήθεια από τους οικείους και τους φίλους μας. Ας μικρύνουμε λίγο τις προσδοκίες από τον εαυτό μας. Ας νιώσουμε την χαρά στο άνοιγμα και τη σύνδεση με τους άλλους. Αν δεν αρκούν οι φίλοι και οι οικείοι να μην ντρεπόμαστε να απευθυνθούμε σε ειδικούς (ψυχολόγους και ψυχιάτρους). Φυσικά η ανεξάντλητη πηγή για να αντλήσουμε δυνάμεις είναι η αγάπη του Θεού, με τις δωρεές των μυστηρίων της Εκκλησίας και η ελπίδα μας στην Παναγία και τους Αγίους.

Δεν εξαρτώνται όλα από εμάς. Ας ασκηθούμε στο να αφηνόμαστε στην πρόνοια του Θεού: «Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα» (αίτημα της Θ. Λειτουργίας). Δεν μπορούμε να ελέγξουμε το παρελθόν, το μέλλον, τις κακές συγκυρίες ή το πώς μας αντιλαμβάνονται οι άλλοι. Όσο πιο γρήγορα συμφιλιωθούμε με αυτό, τόσο πιο ευτυχισμένοι και ισορροπημένοι θα είμαστε. Για τους πιστούς που βρίσκονται μπροστά στο άγνωστο μέλλον, ισχύουν τα ενθαρρυντικά λόγια: «Μη φοβάσαι, μη δειλιάσεις μήτε να απογοητευτείς, γιατί ο ίδιος ο Κύριος ο Θεός σου πηγαίνει μπροστά σου. Ποτέ δεν θα σε αφήσει ούτε θα σε εγκαταλείψει[1]».

Ας σταματήσουμε να θέλουμε όλα και συνεχώς να τα κάνουμε τέλεια. Ας σταματήσουμε να πενθούμε για κάθε λάθος και κάθε αποτυχία μας. Ας δώσουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία της αστοχίας και της νέας αρχής, κάθε φορά που δεν πάνε «τα πράγματα» όπως πρέπει ή όπως θα θέλαμε.

Να αγαπήσουμε, να αγαπηθούμε και να προσφέρουμε

Πολλοί φοβόμαστε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε εξαιτίας του πιθανού κινδύνου να πληγωθούμε. Ας αφεθούμε στην αγάπη της οικογένειας, των φίλων, των γνωστών που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Ας μην κλεινόμαστε στον εαυτό μας. Οι αγαπημένοι μας χαρίζουν ευτυχισμένες στιγμές και ταυτόχρονα μας ενθαρρύνουν και μας εμπνέουν για τα μελλοντικά σχέδιά μας. Επιπλέον η εθελοντική προσφορά δίνει ευτυχία και συναισθηματική ικανοποίηση σε αυτόν που προσφέρει. «Μακάριον μάλλον διδόναι ή λαμβάνειν»[2] («καλύτερο είναι να δίνεις παρά να παίρνεις») είναι λόγια του ίδιου του Κυρίου μας. Βοηθώντας τους συνανθρώπους του και την κοινότητά του κάποιος, νιώθει μεγάλη ικανοποίηση, αφού με την προσφορά του κάνει τον κόσμο καλύτερο.

Να αντισταθούμε στην παραπληροφόρηση και τον καταναλωτισμό

Οι ζωές μας έχουν γεμίσει άγχος γιατί οι ειδήσεις είναι κυρίως αρνητικές πληροφορίες και εγκλήματα που δηλητηριάζουν και ταράζουν την ψυχή  μας. Στην εποχή της έκρηξης της πληροφορίας πρέπει με διάκριση να αντισταθούμε τόσο στην υπερπληροφόρηση όσο και στην παρα-πληροφόρηση. Οφείλουμε να προστατεύσουμε την ψυχική μας γαλήνη από όλα αυτά. Ας αρχίσουμε να αναζητούμε τις καλές ειδήσεις κάθε ημέρας γύρω μας.

Ο κόσμος της διαφήμισης και της κατανάλωσης χωρίς μέτρο απειλεί να μας αλλοτριώσει όλους. Έχουμε χάσει την ψυχή μας στην προσπάθειά μας να εξασφαλίσουμε την λεγόμενη «ευημερία» μας. Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε επιλεκτικοί. Να προκρίνουμε τα αναγκαία από τα περιττά αγαθά, την ποιότητα από την ποσότητα, την απλότητα από την πολυτέλεια.

 Να είμαστε ευγνώμονες για το σήμερα

Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να προσγειωθούμε στο παρόν. Να θυμηθούμε αυτά που έχουμε πετύχει με την ευλογία του Θεού και όσα εξακολουθεί να μας χαρίζει. Είναι μια καλή αρχή για να αλλάξουμε τρόπο ζωής, να ξεχάσουμε τα παράπονα και να επικεντρωθούμε στα θετικά του ευλογημένου παρόντος.

---

[1] Είναι τα τελευταία λόγια του προφήτη Μωυσής προς τον διάδοχό του, τον Ιησού του Ναυή, λίγο πριν την εκδημία του (Δευτερονόμιον 31, 6).

[2] Πράξεις των Αποστόλων 20, 35.