ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ…
το Νομοσχέδιο για το γάμο των ομόφυλων (ομοφυλόφιλων), που αναμένεται να συζητηθεί στην Ολομέλεια της Βουλής στις 14 και 15 Φεβρουαρίου, ας εστιάσουμε την προσοχή μας σ’ αυτό που στην ουσία σημαίνει γάμος, οικογένεια, στο τι σημαίνει να είσαι γονιός, πατέρας και μητέρα. Στο αφιέρωμά μας αυτό συνεπικουρεί και η γιορτή των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας, εορτή των ορθοδόξων ζευγαριών (13 Φεβρουαρίου).
Σε μια παράδοση που ο Θεός χαρακτηρίζεται ως Πατέρας και όλοι οι άνθρωποι προσβλέπουν στην Παναγία ως μητέρα τους, σε μια εποχή που ξεθωριάζουν οι έννοιες του πατέρα και της μητέρας ως πραγματικότητες και τίθενται υπό αμφισβήτηση οι έννοιες αυτές και αντικαθίστανται από την έννοια του γονέα με αριθμητικό πρόσημο 1 και 2, θα ήταν χρήσιμο να κάνουμε μια επίσκεψη ονομάτων, ένα είδος αναστοχασμού (revisitation) και να δούμε τι σημαίνει να είσαι γονιός σήμερα, όχι ως νούμερο αλλά ως διαφοροποιημένος γονέας: πατέρας και μητέρα.
Πολύς λόγος γίνεται για τις θεωρίες περί φύλου (gender) βιολογικού, ψυχολογικού, κοινωνικού, κ.λπ. Οποιεσδήποτε συζητήσεις κι αν γίνονται γύρω από τις «έμφυλεςταυτότητες» και τον αποπροσανατολισμό που προξενούν, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα αυτονόητα, που ισχύουν για την πλειονότητα των ανθρώπων μιας κοινωνίας έστω και αν στατιστικά προσδιορίζονται και κάποια δεδομένα, που μπορούν να αφορούν μικρότερες ομάδες, οι οποίες αποκλίνουν από τις επικρατούσες αριθμητικά. Άλλωστε οι εξαιρέσεις τονίζουν τον κανόνα, όπως μαθαίναμε στο μάθημα της Γραμματικής. Σήμερα υπάρχει μία τάση «αναγραμματισμού» της πραγματικότητας.
Η εποχή μας προϋποθέτει μια διαφοροποίηση όχι μόνο φύλου αλλά και πολλών άλλων ιδιοτήτων. Γνωρίζουμε, άλλωστε, ότι η ιδιότητα του πατέρα ή της μητέρας μπορεί να αποδοθεί και σε άλλες κατηγορίες ανθρώπων (πνευματικός πατέρας, πνευματική μητέρα, θετός γονιός, πατριός, μητριά κ.α.), πλην όμως, κρατεί την υπόστασή της και τη γενεαλογία της από αυτό που ονομάζουμε φυσική γονικότητα, που και αυτή, όμως, ανάγεται στο πρότυπο του Θεού Πατέρα «εξ ου πάσα πατριά εν ουρανώ και επι γης ονομάζεται» (Εφεσίους 3,15).
Στη βουλή όμως αυτού του Θεού Πατέρα κρύπτεται η σε άνδρα και γυναίκα δημιουργία του ανθρώπου και η εξ αυτών αύξηση και ο πολλαπλασιασμός του γένους των ανθρώπων. Βασικός κανόνας άλλωστε είναι η διάκριση αρσενικού-θηλυκού και στο φυσικό βασίλειο και προ της δημιουργίας του ανθρωπίνου γένους.
Η δημιουργία του ανθρώπου. Ψηφιδωτό του 13ου αιώνα από το Μονρεάλε της Ιταλίας.
Όταν στην αυγή της ανθρωπότητος ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο «άρσεν και θήλυ» (Γένεσις 1, 27) και όταν ο απόστολος Παύλος υποστήριζε ότι «ουκ ένι άρσεν και θήλυ» (Γαλάτας 3, 28), δεν ήθελε με την έκφραση αυτή να καταλύσει την διαφορετικότητα αλλά να επανεπιβεβαιώσει το και (άρσεν και θήλυ). Αν μέχρι τώρα εστιάζαμε την προσοχή μας στην διαφορετικότητα, οφείλουμε σήμερα να επικεντρωθούμε στο ιδιάζον του κάθε φύλου. Αυτό το ιδιάζον, το ξεχωριστό, δεν έχει να κάνει με διαφορετική αξιολόγηση, ποιοτικά ανώτερο, αλλά να συγκεντρώσει το ενδιαφέρον στο ιδιόμορφο και στο καθαυτό αξιόλογο.
Θα πρέπει, λοιπόν, να εμβαθύνουμε στο τι ιδιο-ποιεί το καθένα από τα δυο φύλα. Ούτε εξομοίωση ούτε αξιολογικά ανώτερη ή κατώτερη η διαφορά, ανάλογα με το φύλο στο οποίο καθένας ή καθεμιά ανήκει. Τα ανωτέρω αποκλείουν οπωσδήποτε κάθε ιδέα πειραματικής προσομοίωσης του ενός φύλου προς το άλλο, έτσι ώστε να κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σε μια ομοιοφυλική (unisex) κοινωνία, η οποία ασφαλώς δεν περιλαμβανόταν στο αρχικό σχέδιο του Δημιουργού!
Σήμερα, σε μια εποχή σκληρών αντιπαραθέσεων και άτεγκτης αναζήτησης δικαιωμάτων, που χαρακτηρίζεται ως δικαιωματισμός, έρχεται και η επιδίωξη της νομικής αναγνώρισης του γάμου και της τεκνοθεσίας εκ μέρους των ομοφυλοφύλων. Αυτό σε αντίθεση των μέχρι τώρα παραδεδομένων και επικρατουσών αντιλήψεων, αυτών που ίσχυαν απ’ αρχής. Τέτοιες αποφάσεις δεν πρέπει να λαμβάνονται με το γε νυν έχον και το κατέχον ούτε με το ευκτικόν ας κανουμε απόψε μιαν αρχή, γιατί απ’ αρχής έχουν θεσμοθετηθεί διαφορετικά με τη βούληση του Θεού Πατέρα. Και επιτρέψτε μου να τονίσω ότι δεν είναι δικαίωμα της κάθε πλειοψηφούσης Βουλής να αλλάξει εν μια νυκτί τα θέσμια και παραδεδομένα αιώνων.
Εδώ θα χρειαστούμε τον Φωτισμό του Θεού και όχι να υπακούμε στις αρχές και κατευθύνσεις ενός άκριτου Διαφωτισμού…
Αλέξανδρος Μ. Σταυρόπουλος
ΕΠΙΛΕΓΜΕΝΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
- Αλεξάνδρου Μ. Σταυροπούλου, Γένος και Θρησκεία. Φύλα και θρησκευτικό γεγονός. Προβληματισμοί με αφορμή ένα Συνέδριο, Εφημέριος 2003, τεύχ. 1, σ. 14-15.
- Αλεξάνδρου Μ. Σταυροπούλου και Στέφανου Χρ. Κουμαρόπουλου, Φύλο και Θεολογία.
- Αλεξάνδρου Μ. Σταυροπούλου και Στέφανου Χρ. Κουμαρόπουλου, Φύλο και Εκκλησία.
- Αλεξάνδρου Μ. Σταυροπούλου, Ένας υπέροχος δρόμος.
- Στέφανου Χρ. Κουμαρόπουλου, Τρόποι να δώσουμε προτεραιότητα στη συζυγία μας.
- Τριαντάφυλλου Μπολτέτσου, Ο Δεκάλογος,Μια διαφορετική προσέγγιση στην Ορθόδοξη Χριστιανική Συμβουλευτική Ποιμαντική του Γάμου, της Οικογένειας και του Παιδιού, Εκδόσεις Ι. Μ. Φθιώτιδος, Λαμία 2016, 80 σ.
- Μαρίας Πάνου, Άγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα.
- Ελένης Ι. Αργυροπούλου, Παρουσίαση του βιβλίου του Στυλιανού Σ. Μπαϊρακτάρη, Η Πρίσκιλλα και ο Ακύλας, μαζί για πάντα.
