Στέφανου Χρ. Κουμαρόπουλου διδακτορική διατριβή σ. 360.
Επιβλέπων Καθηγητής: Αλέξανδρος Μ. Σταυρόπουλος
Η επικρατούσα μεταξύ των παιδαγωγών άποψη σήμερα είναι ότι η Συμβουλευτική και η Εκπαίδευση αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, αφού συμπληρώνουν η μία την άλλη. Οι μαθητές δεν θέλουν να βιώνουν τους εκπαιδευτικούς (ιδίως τους θεολόγους) μόνο ως φορείς μετάδοσης εξειδικευμένων γνώσεων. Τα προβλήματα της εφηβείας και τα αδιέξοδα του σύγχρονου κόσμου τους κάνουν να επιζητούν καθηγητές συμπαραστάτες και συνομιλητές, πνευματικούς οδηγούς και συμβούλους. Και οι ίδιοι όμως οι θεολόγοι, όπως καταγράφεται σε πρόσφατη έρευνα, θεωρούν ως πρώτιστο έργο τους τη συμβουλευτική συμπαράσταση στους μαθητές. Η συμβουλευτική αυτή παρέμβαση δεν μπορεί να έχει μόνο εμπειρικό χαρακτήρα ούτε μπορεί να είναι ευκαιριακή. Χρειάζεται εκπαίδευση και άσκηση στη συμβουλευτική. Το πόνημα αυτό μελετάει και διατυπώνει αρχές και προϋποθέσεις για την άσκηση της συμβουλευτικής. Για να είναι αποτελεσματική η συμβουλευτική παρέμβαση πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα δεδομένα των κοινωνικών και των ψυχοπαιδαγωγικών ερευνών και να αξιοποιήσουμε με διάκριση τους θησαυρούς της ορθόδοξης χριστιανικής συμβουλευτικής μας παράδοσης.
Η διδακτορική αυτή διατριβή εγκρίθηκε από το Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του ΕΚΠΑ στις 6-6-2003 με βαθμό ομόφωνα Άριστα.
Μπορείτε να διαβάσετε την διδακτορική διατριβή: εδώ
